Het Gezwegene

De deur bleek gesloten te zijn
maar of dat enig verschil maakt?
Een gesloten deur is een wijd open deur
elk nee is een volmondig ja
dit is een loterij zonder nieten

Er is iemand in ons die protesteert. Die daar niet aan wil, die daar wel over zou willen discussiëren.
O, o, dat gaat tijd kosten denkt de cursusleider. Maar ze kan niet anders dan haar volle aandacht geven aan deze. Deze in de groep, dus in haar.

Weet je, het gaat zo snel als het gaat. Het is als het schoonpoetsen van een pan. Je moet vele malen met het sponsje over de aangebakken resten.
Waarom?
Dat is nu eenmaal zo. Dat is het slijten. Het afslijten of het inslijten, dat is om het even. Iemand moet zich een oude gewoonte afleren of een nieuwe aanleren. Dat kost tijd. Een wijze leraar geeft daar tijd voor. Een wijze leraar herhaalt zijn woorden vele malen. Het grote voordeel is dat hij het zelf dan ook weer een keertje hoort, of misschien wel voor het eerst. Niet van een ander, maar van ergens in hemzelf. Hij leert daar ook van. Hij zit zelf op de eerste rij. Hij moet er als de kippen bij zijn, want als hij niet oplet dan wordt de hele les een chaos.
Wie heeft er nog een vraag? Hij denkt: niet over die nieten. En jawel hoor.
– Over die nieten die er volgens u niet zouden zijn. Zou u daar nog iets over willen zeggen?

Hmmm. Wat zal hij daarmee aanvangen? Wat zal het daarmee aanvangen?
Hij zwijgt.
De deur blijft gesloten.
Ook deze deur blijft gesloten.
Hij zwijgt. Er wordt vragend gekeken.
Dan kiert het in hem. Licht stroomt naar binnen, hij hoort muziek.
Het blijft stil.
Er verandert iets, verschuift iets.
Her en der valt de munt. Eerst bij de een, dan bij de ander. Dan bij het collectief.
Ja, hmmm. Allen knikken begrijpend. Wij krabben in onze baard, wij zijn uitermate tevreden.

Je gesloten deur staat wijd open. Boodschappers vliegen in en uit. In de verte is het gezang van engelen te horen.