Het wenselijk Gezicht

Ik toon u dikwijls alleen dat wat ik graag wil laten zien.
Ik toon aan mijzelf enkel wat ik graag van mijzelf wil zien.
Harmonie, evenwicht, een gevoel van liefde en zin, zingeving, zinvolheid, zinnigheid. Samenhang. Dat waarvan ik denk dat het mij voedt.
Misschien, inderdaad ja, een soort innerlijk reclamebeeld van mijzelf.

Gisteren was het anders. Alsof er iemand anders in mij woonde, in mij op was gestaan, bezit van mij had genomen, brak ik uit als een leeuw, plotseling.
Uiteenvallen, desintegratie, ontluistering. Gebrek aan samenhang.
Kortom, het andere gezicht van… mij, God, de wereld.

Eerst voelt het als chaos, verlies en versplintering en dan…
begin ik toch weer wat met de overgebleven brokstukken te schuiven.
Ik maak mijzelf een nieuw gezicht.
Van woorden als echtheid, vrijheid, waarheid, ruimte voor iets nieuws.
De noodzaak
van iets nieuws.