Tweede Leven

Weet u, als ik de computer binnenstap, dan laat ik alles achter me wat me aan deze wereld niet bevalt en dan stap ik in een ander leven. Daar ben ik ook werkelijk iemand anders. Andere naam, andere leeftijd, ander geslacht. Daar ben ik mijn droomzelf.

Mijn droomzelf vindt het helemaal niet moeilijk contact te maken met anderen. Die anderen ken ik ook niet echt, tenminste, dat wil zeggen, die ander is óók iemand anders, die doet zich óók voor als degene die hij of zij graag zou willen zijn. Ik ontmoet dus niet de ander maar de droomander.

En dat is, eh, ja, dat is heerlijk. Dat is vrij. Eindelijk vrij van al die dingen die me een heel leven belemmerd hebben om een normaal leven te leiden.

En voor die anderen is dat ook zo. In die andere wereld zijn we vrij, verlost van onze lichamen. We zijn, tja, we zijn spirits, we zijn licht.

Voor de rest is wel alles hetzelfde. Er zijn teleurstellingen en moeilijkheden.

Je start op nul, maar gaandeweg, als je moeilijkheden overwint, krijg je meer en meer karakter. Ga je over bepaalde krachten beschikken, vind je wapens. Je kan een verbonden met iemand sluiten. Er is ook geld. Na verloop van tijd kun je rijk worden.

Vooral in het begin is het heel moeilijk. Dan heb je nog geen kracht en geen wapens. Dan moet je je voorzichtig bewegen en geen ruzie maken.

Die fase duurt best lang. Sommigen vinden die fase saai en die kopen zich dan in. Die kopen een bestaand karakter dat al een hele levensweg heeft afgelegd. Kinderen in China maken lang uren achter de computer om karakters op te leiden, ze door die lange saaie eerste fase heen te geleiden, om ze vervolgens te verkopen aan een Amerikaan.

Tuurlijk weer een Amerikaan. Maar ik vind het gewoon nep. Ik zou dat zelf nooit willen doen. Gewoon een karakter kopen en het niet ontwikkelen door zelf door alle moeilijkheden heen te gaan. Mensen die dat doen kennen niet eens het echte leven. Die leven niet echt, die leven in een illusie!