Wij zijn Niet Deze…

Wij zijn Niet Deze…

die wij denken te zijn.
Wij zijn niet deze zichzelfdenkende gedachten, dat wat we van onszelf geloven. We zijn niet dat wat ze verteld hebben dat we zijn, dat wat wij nog steeds elke dag aan onszelf herhalen.
Wij zijn niet wie wij denken te zijn.
Wij zijn degene die dat denkt.
Wie is dat?
Het stellen van de vraag is het breekijzer, het mosselmes.
Hoe krijgen we het mosselmes tussen de schalen van onze vaste overtuigingen? Dat wat zegt ons te beschermen, houdt ons in wezen gevangen in wie we menen te zijn. Hoe breken we de versteende mantel van onze gedachten, geven we ruimte aan het steeds maar weer jonge wezen, het veranderende, luchtig dansende, het ijle, tere, het in wording zijnde? Deze altijd gezonde, levendige, verraste. Degene door wie steeds alles met nieuwsgierigheid bekeken wordt.
Het hoofd terug weerom babyschuddend van verbazing. Kleine stappen. Aarde proeven met de voeten. Net als met de mond, de oren… verbazingwekkend, zo levend, zo levensecht, zo stil, zo veel, zo vol. Zo licht.