Wat ik ook tegenkom in de wereld, ik kan het alleen kennen als deel van mijzelf. De laatste twee dagen dook ik in twee personen die ik in het dagelijkse leven wegduw uit mijn bewustzijn, die ik weiger te begrijpen,…
Hmm. Ze spreken kwaad over ons, maar ze moeten eens wat meer naar zichzelf kijken. Ze leven als zwijnen, ze proppen zich vol met varkensvlees. Ze zeggen van ons dat we geen respect zouden hebben, maar ze hebben zelf geen…
Ik vind het een beetje een rare vraag, maar goed. Ik vind het geweldig om mezelf in de spiegel te zien. Elke ochtend. Ik kijk mezelf recht in de ogen en ik heb er zo’n zin in, vanaf het moment…
Ik moet de tijdgod aanraken met mijn eigen handen. Niet omdat ik ongelovig ben, maar juist omdat ik een gelovige ben. Ik moet mijn hand in zijn wond leggen. Niet omdat ik niet geloof, maar om mijzelf een weg te…
Ik ben op woordenjacht. Maar, het wil niet erg lukken vandaag. Ik wil het al bijna opgeven als ik opeens een idee krijg. Waarom zou ik me zo druk maken? Weet je wat? Ik graaf gewoon een kuil en dan…
Ze zeggen, en dat klopt ook, dat je handig moet zijn, dat je goede handen moet hebben. Dat je moet weten hoe je dingen aan moet pakken, inmeten, tekenen. Allemaal waar. Maar voor mij gaat het om het oog. Het…
You know the dreamstate way things are, like Chianti for example. All the elements in it, all components, working together in a special way, happen to make a good wine, a lesser one, or one that is excellent. Our thinking…
Wat danst en vleugels heeft is waar. Wat zwaarlijvig is en moeilijk ademt is misschien ook wel waar, maar… waar zijn de woorden die zich als vleugels aan de bovenkant van onze schouders hechten en ons optillen en meevoeren? Wij…
Kijk, het is allemaal zo mooi gemaakt. Je hoeft enkel maar om je heen te kijken, alles heeft zijn plaats. God heeft alles een plaats gegeven. De hemel boven, de aarde beneden. De muren staan recht overeind om het dak…
Zolang als ik leef ben ik hoeder geweest, hoeder van zorgen. Ik liet ze weiden op de heide, was vaak hele dagen met ze weg, samen met mijn hond. Leidde ze langs sappige stukjes grasland, langs de beek. ’S avonds…
Hij keek in de spiegel. ‘Prins van Blokkades’, onwillekeurig moest hij glimlachen. Hij vond het nog moeilijk zich deze geuzenaam helemaal toe te eigenen, en dat stak niet zozeer op Blokkades – die waren immers gesneden koek voor hem –…
Ik laat mij vleugels groeien van inspiratie. Ik vlieg het wijdse koninkrijk binnen, ik word verblind. Ik tast, niet in duisternis, maar in licht. Niets wil tot vorm komen dan het ruischen van mijn vleugels, en mijn zachte adem. ‘Ik…